Anoreksja to zaburzenie odżywiania, które powoduje, że osoby są nadmiernie zaniepokojone swoim wyglądem i dietą.
Największe jak dotąd badanie ujawnia znaczące zmiany w strukturze mózgu u osób z anoreksją.
Zgodnie z dużym badaniem prowadzonym przez neuronaukowców z University of Bath (Wielka Brytania), w którym uczestniczyli współpracownicy z całego świata, stwierdzono istotne różnice w mózgach osób z anoreksją i bez niej.
W Wielkiej Brytanii prawie ćwierć miliona osób w wieku 16 lat i starszych cierpi na anoreksję, poważne zaburzenia odżywiania i stan zdrowia psychicznego. Objawy obejmują osoby, które starają się utrzymać jak najniższą wagę poprzez niedojadanie.
Chociaż czynniki biologiczne są dobrze znane, nadal nie jest jasne, dlaczego niektóre osoby mają anoreksję, a inne nie. Nowe odkrycia opublikowane w czasopiśmie Biological Psychiatry i opierają się na dogłębnych badaniach skanów mózgu uzyskanych od pacjentów z całego świata, zapewniają pewien wgląd w temat.
Odkryli, że trzy kluczowe pomiary mózgu – grubość korowa, objętość podkorowa i powierzchnia korowa – są „znacznie zmniejszone” u anorektyków. Zmniejszony rozmiar mózgu jest istotny, ponieważ uważa się, że wskazuje na utratę komórek mózgowych lub połączeń, które je łączą.
Odkrycia dostarczają jednych z najbardziej przekonujących dowodów na to, że zaburzenia odżywiania i strukturalne zmiany mózgu są ze sobą powiązane. Zespół twierdzi, że rozmiary efektu anoreksji w ich badaniach są w rzeczywistości największym ze wszystkich zbadanych do tej pory zaburzeń psychicznych.
Oznacza to, że osoby z anoreksją wykazały zmniejszenie wielkości i kształtu mózgu od dwóch do czterech razy większe niż osoby z chorobami takimi jak depresja, ADHD lub OCD. Zmiany obserwowane w wielkości mózgu w przypadku anoreksji można przypisać zmniejszeniu wskaźnika masy ciała (BMI).
W oparciu o wyniki zespół podkreśla znaczenie wczesnego leczenia, aby pomóc osobom z anoreksją uniknąć długotrwałych, strukturalnych zmian w mózgu. Istniejące leczenie zazwyczaj obejmuje formy terapii poznawczo-behawioralnej, a przede wszystkim przyrost masy ciała. Wiele osób z anoreksją jest skutecznie leczonych, a wyniki te pokazują pozytywny wpływ takiego leczenia na strukturę mózgu.
W ich badaniu zebrano prawie 2000 wcześniej istniejących skanów mózgu osób z anoreksją, w tym osób w trakcie zdrowienia i „zdrowych kontroli” (osób ani z anoreksją, ani w trakcie rekonwalescencji). W przypadku osób powracających do zdrowia po anoreksji badanie wykazało, że redukcja struktury mózgu była mniej dotkliwa, co oznacza, że przy odpowiednim wczesnym leczeniu i wsparciu mózg może być w stanie się zregenerować.
Główny badacz, dr Esther Walton z Wydziału Psychologii Uniwersytetu w Bath, wyjaśniła:„W ramach tego badania intensywnie pracowaliśmy przez kilka lat z zespołami badawczymi na całym świecie. Możliwość połączenia tysięcy skanów mózgu osób z anoreksją pozwoliła nam bardziej szczegółowo zbadać zmiany w mózgu, które mogą charakteryzować to zaburzenie.
„Odkryliśmy, że duże redukcje struktury mózgu, które zaobserwowaliśmy u pacjentów, były mniej zauważalne u pacjentów będących już na drodze do wyzdrowienia. To dobry znak, ponieważ wskazuje, że te zmiany mogą nie być trwałe. Przy odpowiednim leczeniu mózg może być w stanie się odbić”.
Zespół badawczy obejmował również naukowców pracujących na Uniwersytecie Technicznym w Dreźnie w Niemczech; Icahn School of Medicine w Mount Sinai w Nowym Jorku; i King’s College London.
Zespół pracował razem w ramach Grupy Roboczej ds. Zaburzeń Odżywiania ENIGMA, prowadzonej przez Uniwersytet Południowej Kalifornii. Konsorcjum ENIGMA to międzynarodowe przedsięwzięcie mające na celu zgromadzenie naukowców zajmujących się obrazowaniem genomiki, neurologii i psychiatrii, aby zrozumieć związek między strukturą, funkcją i zdrowiem psychicznym mózgu.
„Międzynarodowa skala tej pracy jest niezwykła” – powiedział Paul Thompson, profesor neurologii i główny naukowiec Konsorcjum ENIGMA. „Naukowcy z 22 ośrodków na całym świecie połączyli swoje skany mózgu, aby stworzyć jak najbardziej szczegółowy obraz tego, jak anoreksja wpływa na mózg. Zmiany w mózgu w anoreksji były poważniejsze niż w innych badanych przez nas schorzeniach psychicznych. Efekty leczenia i interwencji można teraz ocenić, używając tych nowych map mózgu jako odniesienia”.
Dodał:„To badanie jest nowatorskie pod względem tysięcy przeanalizowanych skanów mózgu, ujawniając, że anoreksja wpływa na mózg głębiej niż jakikolwiek inny stan psychiczny. To naprawdę dzwonek alarmowy, który pokazuje potrzebę wczesnych interwencji dla osób z zaburzeniami odżywiania”.
Odniesienie:„Struktura mózgu u osób z ostrą niedowagą i częściowo przywróconymi do wagi osób z jadłowstrętem psychicznym – skoordynowana analiza grupy roboczej ENIGMA ds. zaburzeń odżywiania” autorstwa dr Esther Walton, dr Fabio Bernardoni, Victoria-Luise Batury , Klaas Bahnsen, mgr Sara Larivière, dr Giovanni Abbate-Daga, dr Susana Andres-Perpiña, dr Lasse Bang, dr Amanda Bischoff-Grethe, dr Samantha J. Brooks dr Iain C. Campbell, dr Giammarco Cascino, dr Josefina Castro-Fornieles, dr n. med. Enrico Collantoni, dr n. med. Federico D'Agata , dr Brigitte Dahmen, dr Unna N. Danner, dr n. med. Angela Favaro, dr n. med. Jamie D. Feusner, Guido KW. Frank, MD, Hans-Christoph Friederich, MD, John L. Graner, Ph., Beate Herpertz-Dahlmann, MD, Andreas Hess, Ph., Stefanie Horndasch, MD, Allan S. Kaplan, MD, MSc, dr Lisa-Katrin Kaufmann, dr n. med. Walter H. Kaye, dr n. med. Sahib S. Khalsa, dr n. med. Kevin S. LaBar, dr n. med. Luca Lavagnino, Luisa dr n. med. Lazaro, dr n. med. Renzo Manara, dr n. med. Amy E. Miles, dr n. med. Gabriella F. Milos, dr n. med. Maria Monteleone Alessio, dr n. med. Palmiero Monteleone, Benson Mwangi, dr Owen O'Daly, dr Jose Pariente, dr Julie Roesch, dr Ulrike H. Schmidt, dr Jochen Seitz, Megan E. Shott, BSc, dr Joe J. Simon, Paul A.M. dr Smeets, dr Christian K. Tamnes, dr Elena Tenconi, Sophia I. Thomopoulos, dr n. med. Annemarie A. van Elburg, dr n. med. Aristotle N. Voineskos, dr n. med. Georg G. von Polier, dr Christina E. Wierenga, dr Nancy L. Zucker, dr Neda Jahanshad, dr Joseph A. King , dr Paul M. Thompson, dr Laura A. Berner oraz dr n. med. Stefan Ehrlich, 31 maja 2022 r., Psychiatria Biologiczna.
DOI:10.1016/j.biopsych.2022.04.022
