Była wojna i brakowało żywności. Przywódcy wysiłków Anglii, aby prowadzić wojnę i pomóc społeczeństwu przetrwać podczas II wojny światowej, musieli wiedzieć:czy racje żywnościowe w łodziach ratunkowych były odpowiednie do przetrwania na morzu? A wśród kilku eksperymentów ważnych zarówno dla zdrowia publicznego, jak i wojskowego, ile witaminy C potrzebowała osoba, aby uniknąć śmiertelnej choroby szkorbutu?
W jednym eksperymencie w Sorby Research Institute w Sheffield, zwanym „eksperymentem „wraku”, ochotnicy byli karmieni tylko tym, co marynarka wojenna przewoziła w łodziach ratunkowych. Ten wyczerpujący eksperyment zaowocował większą ilością wody i mniejszą ilością żywności przewożonej w łodziach ratunkowych.
Jednym z bardziej solidnych eksperymentów przeprowadzonych na ludziach w tym czasie w Anglii, który miał długotrwałe konsekwencje dla zdrowia publicznego, było badanie nad niedoborem witaminy C rozpoczęte w 1944 r., również w Sorby. W tym eksperymencie medycznym wzięło udział 20 osób, z których większość była osobami odmawiającymi służby wojskowej mieszkającymi w budynku, w którym przeprowadzono wiele eksperymentów, w tym eksperyment wraku statku. Były nadzorowane przez przyszłego laureata Nagrody Nobla, a szczegółowe dane były przechowywane na temat każdego uczestnika badania.
„Eksperyment z witaminą C to szokujące badanie” – powiedział Philippe Hujoel, główny autor nowej analizy eksperymentu z witaminą C Sorby, praktykujący dentysta i profesor nauk o zdrowiu jamy ustnej w Szkole Stomatologii UW. „Długoterminowo zubożali poziom witaminy C u ludzi i stworzyli zagrażające życiu sytuacje kryzysowe. Teraz nigdy by nie pofrunął”.
Hujoel dodał, że chociaż u dwóch uczestników badania pojawiły się zagrażające życiu problemy z sercem z powodu niedoboru witaminy C, żaden z badanych nie został trwale poszkodowany, a w późniejszych wywiadach kilku uczestników stwierdziło, że ponownie zgłoszą się na ochotnika, biorąc pod uwagę znaczenie badania.
Z powodu wojny i niedoborów żywności nie było wystarczającej ilości witaminy C, a oni chcieli zachować ostrożność przy dostawach, wyjaśnił Hujoel, który jest również adiunktem profesora epidemiologii. Celem badaczy Sorby nie było określenie wymaganego spożycia witaminy C dla optymalnego zdrowia; chodziło o ustalenie minimalnych wymagań dotyczących witaminy C w zapobieganiu szkorbutowi.
Witamina C jest ważnym elementem w zdolności organizmu do gojenia ran, ponieważ tworzenie tkanki bliznowatej zależy od białka kolagenu, a produkcja kolagenu zależy od witaminy C. Oprócz łączenia skóry z powrotem, kolagen utrzymuje również integralność krwi ściany naczyń, chroniąc w ten sposób przed udarem i chorobami serca.
W badaniu Sorby naukowcy przypisali uczestnikom zero, 10 lub 70 miligramów dziennie przez średnio dziewięć miesięcy. Zubożone osobniki zostały następnie uzupełnione i nasycone witaminą C. Podczas tego wyczerpania i uzupełnienia wykonano eksperymentalne rany. Badacze wykorzystali siłę blizn ran doświadczalnych jako miarę odpowiedniego poziomu witaminy C, ponieważ słabe gojenie się ran, w połączeniu z takimi stanami, jak krwawiące dziąsła, wskazuje na szkorbut.
W końcu naukowcy z Sorby powiedzieli, że 10 miligramów dziennie wystarczy, aby odeprzeć oznaki szkorbutu. Częściowo opierając się na tych odkryciach, WHO zaleca 45 miligramów dziennie. Hujoel powiedział, że wyniki ponownej analizy danych Sorby sugerują, że zalecenie WHO jest zbyt niskie, aby zapobiec słabej sile blizny.
W nieco naukowej pracy detektywistycznej Hujoel powiedział, że wyśledził i przejrzał dane z badania, a z pomocą Margaux Hujoel, naukowca z Brigham and Women's Hospital/Harvard Medical School, przekazał dane za pomocą nowoczesnych technik statystycznych zaprojektowanych do obsługi małych wielkości próbek, techniki niedostępne dla pierwotnych naukowców. Wyniki ich pracy zostały opublikowane 16 sierpnia 2021 r. w American Journal of Clinical Nutrition .
Hujoels odkryli, że dane z tego wyjątkowego badania – które były kamieniem węgielnym używanym przez WHO i inne agencje do ustalenia zdrowych poziomów witaminy C u ludzi – wymagały czegoś więcej niż „metody gałki ocznej” oceny danych.
„Wnioskuje się, że brak ponownej oceny danych przełomowego badania za pomocą nowatorskich metod statystycznych, gdy stały się one dostępne, mógł prowadzić do mylącej narracji na temat zapotrzebowania na witaminę C w zapobieganiu i leczeniu patologii związanych z kolagenem” – napisali naukowcy. .
„Solidne parametryczne analizy danych z badań (Sorby) pokazują, że średnie dzienne spożycie witaminy C w wysokości 95 mg jest wymagane, aby zapobiec słabej sile blizn u 97,5% populacji. Takie spożycie witaminy C jest ponad dwukrotnie wyższe niż dzienne spożycie 45 mg witaminy C zalecane przez WHO, ale jest zgodne z panelami pisemnymi Narodowej Akademii Medycznej i (innych) krajów” – dodają.
Badanie Hujoelsa wykazało również, że powrót do zdrowia po niedoborach witaminy C zajmuje dużo czasu i wymaga wyższych poziomów witaminy C. Nawet średnia dzienna dawka witaminy C w wysokości 90 miligramów dziennie przez sześć miesięcy nie przywróciła normalnej siły blizny uczestników badania.
Odniesienie:„Witamina C i siła blizn:analiza badania historycznego i implikacje dla patologii związanych z kolagenem” Philippe P Hujoel i Margaux LA Hujoel, 16 sierpnia 2021 r., American Journal of Clinical Nutrition .
DOI:10.1093/ajcn/nqab262
