Ten obraz przedstawia próbki paleofeksu z kopalni soli Hallstatt analizowane w tym badaniu. Źródło:Eurac Research/Frank Maixner
Ludzkie odchody zwykle nie utrzymują się długo – a już na pewno nie przez tysiące lat. Ale wyjątki od tej ogólnej zasady można znaleźć w kilku miejscach na świecie, w tym w prehistorycznych kopalniach soli z austriackiego obszaru światowego dziedzictwa UNESCO Hallstatt-Dachstein/Salzkammergut. Teraz naukowcy, którzy badali starożytne próbki kału (lub paleofeces) z tych kopalni, odkryli zaskakujące dowody:obecność dwóch gatunków grzybów wykorzystywanych do produkcji sera pleśniowego i piwa. Wyniki pojawiają się w czasopiśmie Current Biology 13 października 2021 r.
„Analiza całego genomu wskazuje, że oba grzyby brały udział w fermentacji żywności i dostarczają pierwszych dowodów molekularnych na spożycie sera pleśniowego i piwa w Europie w epoce żelaza”, mówi Frank Maixner z Instytutu Badań nad Mumiami Eurac w Bolzano we Włoszech.
„Wyniki te rzucają nowe światło na życie prehistorycznych górników soli w Hallstatt i pozwalają ogólnie zrozumieć starożytne praktyki kulinarne na zupełnie nowym poziomie” – dodaje Kerstin Kowarik z Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu. „Staje się coraz bardziej oczywiste, że nie tylko wyrafinowane były prehistoryczne praktyki kulinarne, ale także złożone przetworzone produkty spożywcze, a także technika fermentacji odegrały znaczącą rolę w naszej wczesnej historii żywności”.
To zdjęcie przedstawia 2600-letnie ludzkie ekskrementy z kopalni soli w Hallstatt, w których wyraźnie widać fasolę, proso i jęczmień. Źródło:Anwora/NHMW
Wcześniejsze badania wykazały już potencjał badań prehistorycznych paleofekcji z kopalni soli, które mogą dostarczyć ważnych informacji na temat diety i zdrowia człowieka we wczesnym okresie życia. W nowym badaniu Maixner, Kowarik i ich koledzy dodali dogłębne analizy mikroskopowe, metagenomiczne i proteomiczne, aby zbadać drobnoustroje, DNA i białka obecne w tych próbkach kupy.
Te kompleksowe badania pozwoliły im zrekonstruować dietę ludzi, którzy kiedyś tam mieszkali. Mogli również uzyskać informacje o pradawnych drobnoustrojach, które zamieszkiwały ich jelita. Mikroby jelitowe są wspólnie znane jako mikrobiom jelitowy i obecnie uznaje się, że odgrywają ważną rolę w zdrowiu człowieka.
Ich badanie dietetyczne wykazało, że otręby i plewy różnych zbóż są jednym z najbardziej rozpowszechnionych fragmentów roślin. Podają, że ta wysoce włóknista, bogata w węglowodany dieta była uzupełniana białkami z bobu, a czasami owocami, orzechami lub produktami żywnościowymi pochodzenia zwierzęcego.
Zgodnie z dietą obfitującą w rośliny, starożytni górnicy aż do okresu baroku mieli również strukturę mikrobiomu jelitowego bardziej podobną do tych u współczesnych osób niezachodnich, których dieta również składa się głównie z nieprzetworzonej żywności, świeżych owoców i warzyw. Odkrycia sugerują niedawną zmianę w zachodnim mikrobiomie jelitowym wraz ze zmianą nawyków żywieniowych i stylu życia.
Kiedy badacze rozszerzyli swoje badania mikrobiologiczne o grzyby, wtedy doznali największej niespodzianki:obfitości w jednej z próbek Penicillium roqueforti z epoki żelaza. i Saccharomyces cerevisiae DNA.
„Wydaje się, że górnicy z Hallstatt celowo zastosowali technologie fermentacji żywności z mikroorganizmami, które są nadal używane w przemyśle spożywczym”, mówi Maixner.
Odkrycia są pierwszym dowodem na to, że ludzie produkowali ser pleśniowy już prawie 2700 lat temu w Europie epoki żelaza, dodaje. W trwających i przyszłych badaniach paleofeces z Hallstatt mają nadzieję dowiedzieć się więcej o wczesnej produkcji sfermentowanej żywności i wzajemnych zależnościach między odżywianiem a składem mikrobiomu jelitowego w różnych okresach czasu.
Odniesienie:„Górnicy z Hallstatt spożywali pleśniowy ser i piwo w epoce żelaza i zachowywali niezachodni mikrobiom jelitowy aż do okresu baroku” Frank Maixner, Mohamed S. Sarhan, Kun D. Huang, Adrian Tett, Alexander Schoenafinger, Stefania Zingale, Aitor Blanco-Míguez, Paolo Manghi, Jan Cemper-Kiesslich, Wilfried Rosendahl, Ulrike Kusebauch, Seamus R. Morrone, Michael R. Hoopmann, Omar Rota-Stabelli, Thomas Rattei, Robert L. Moritz, Klaus Oeggl, Nicola Segata, Albert Zink , Hans Reschreiter i Kerstin Kowarik, 13 października 2021, Current Biology .
DOI:10.1016/j.cub.2021.09.031
Praca ta była wspierana przez Programma Ricerca Budget prestazioni Eurac 2017 Prowincji Bolzano we Włoszech oraz grant legge 14 Południowego Tyrolu, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, grant Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych, Narodowy Instytut Zdrowia Stanów Zjednoczonych oraz Narodowy Fundacja Nauki.
