Ryby o wysokiej zawartości rtęci:które ryby mają najwięcej rtęci?

Wiele osób stara się włączyć do swojej diety więcej ryb w ramach zdrowej, zbilansowanej diety. Jednak większość ludzi stara się unikać ryb o wysokiej zawartości rtęci.

Ryby to ogólnie bardzo zdrowa kuchnia. Znany jest z wysokiej zawartości kwasów tłuszczowych Omega-3, niezbędnego mikroelementu, którego organizm nie jest w stanie wyprodukować samodzielnie. Kwasy tłuszczowe omega-3 pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu komórek, pomagają zmniejszyć stan zapalny naczyń krwionośnych, poprawiają zdrowie mózgu i przyczyniają się do zdrowia serca.

Dodatkowo ryby są wysokiej jakości źródłem białka i są bogate w witaminy, takie jak witamina D i B12, a także minerały, takie jak żelazo, cynk, jod, magnez i potas.

Diety bogate w ryby, takie jak dieta peskatarska i śródziemnomorska, są ogólnie bardzo zdrowymi dietami, ale nadal należy pamiętać o rybach o wysokiej zawartości rtęci.

Czasami ryby mogą zawierać dość wysokie stężenie toksycznych chemikaliów ze względu na obecność pozostałości pestycydów, dioksyn i PCB. Ryby pochłaniają zanieczyszczenia z wielu źródeł w swoim środowisku:wody, w której żyją, spożywanego pokarmu i osadów, z którymi mają kontakt.

Spośród wszystkich dodatkowych substancji występujących w rybach, w ostatnich latach najwięcej uwagi poświęcono rtęci. Wysoki poziom rtęci, który wykryto w niektórych rybach, skłonił niektórych ludzi do całkowitego zrezygnowania z ryb, podczas gdy inni po prostu ograniczyli ilość spożywanych ryb lub stali się bardziej selektywni w kwestii pochodzenia ryb. Być może można uniknąć ryb o wysokiej zawartości rtęci i właśnie to omówimy w tym artykule.

Poniżej omówimy, czym jest rtęć, co może zrobić, które ryby są najgorsze pod względem ekspozycji na rtęć. Przeanalizujemy również, co możesz zrobić, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych z powodu rtęci.

Co to jest rtęć?

Rtęć jest związkiem chemicznym, który może być toksyczny dla ludzi, prowadząc do niekorzystnych skutków zdrowotnych. Występuje w naturze i występuje w kilku formach. W swojej postaci pierwiastkowej rtęć jest cieczą srebra, powszechnie określaną jako „rtęć”. Być może znasz termometr rtęciowy. Kiedyś ciekła rtęć była używana do wytwarzania starych żarówek fluorescencyjnych, ale zaprzestano tego, gdy naukowcy przyjrzeli się możliwym zagrożeniom dla zdrowia wynikającym z długotrwałej ekspozycji na rtęć.

Rtęć reaguje z innymi pierwiastkami, tworząc rtęć nieorganiczną. Rtęć nieorganiczna jest substancją podobną do soli, która przyłącza się do cząsteczek powietrza, które są następnie rozprowadzane do środowiska.

Po kilku złożonych zmianach chemicznych rtęć przekształca się w toksyczną formę rtęci organicznej zwaną metylortęcią. Jest to najczęstszy rodzaj rtęci występujący w rybach. Ryby wchłaniają ją, oddychając przez skrzela i spożywając inne ryby, które wchłonęły rtęć. Prowadzi to do ryb o dużej zawartości rtęci.

Dlaczego rtęć jest dla Ciebie zła?

Rtęć może być bardzo szkodliwa dla ludzkiego mózgu, nerek, serca, płuc i układu odpornościowego. W rzeczywistości w XIX wieku długotrwałe narażenie na działanie rtęci doprowadziło do epidemii stanu znanego jako erethism u producentów kapeluszy. „Choroba szalonego kapelusznika”, jak zaczęto ją nazywać, wynikała z wdychania przez producentów kapeluszy substancji chemicznej zawierającej rtęć, która służyła do wygładzania filcu, z którego wykonano kapelusze.

Kiedy rtęć jest wdychana, cząsteczki powodują uszkodzenie tkanki płucnej. Dodatkowo wdychanie pozwala mu przedostać się do krwiobiegu, gdzie ulega redystrybucji po całym ciele, uszkadzając inne narządy i układy.

Kobiety w ciąży muszą szczególnie uważać na kontakt z rtęcią , ponieważ może mieć niszczący wpływ na układ nerwowy rozwijającego się płodu, prowadząc do upośledzenia funkcji poznawczych.

Badania wykazały, że zwierzęta, dla których ryby są jednym z głównych źródeł pożywienia, doświadczyły wielu negatywnych skutków ubocznych, takich jak opóźniony wzrost, zmniejszony wskaźnik reprodukcji i śmierć.

Ile rtęci to za dużo?

Rtęć jest naturalnym pierwiastkiem, więc nie można całkowicie uniknąć narażenia na nią, nawet jeśli unikasz jedzenia ryb o wysokiej zawartości rtęci. Istnieją jednak stopnie narażenia, których należy unikać. Zaleca się, aby nie przekraczać 0,045 mcg (mikrograma) rtęci na funt masy ciała dziennie. Poziomy rtęci można sprawdzić, badając próbki krwi i moczu. Wszystko powyżej 100 ng (nanogramów)/ml we krwi wskazuje na zatrucie rtęcią.

Dla metylortęci, najpowszechniejszego rodzaju rtęci występującej w rybach, EPA ustaliła limity 0,01 mcg na kg masy ciała jako bezpieczny poziom. Przekroczenie 5,8 mcg na litr krwi jest uważane za niebezpieczne.

Ryby o wysokiej zawartości rtęci:które ryby mają najwyższy poziom rtęci?

Gdy ryby wchłoną rtęć przez skrzela, zostaje ona w pełni uwikłana w ich mięso i tłuszcz. Oznacza to, że gdy już tam jest, nie możemy nic zrobić, aby usunąć lub zmniejszyć ilość rtęci w rybach przed jej zjedzeniem.

Możemy jednak ograniczyć ilość rtęci spożywanej w rybach, postępując zgodnie z wytycznymi EPA dotyczącymi 0,045 mcg rtęci na funt masy ciała dziennie i ograniczając spożycie ryb do 2 porcji tygodniowo.> Nasze ciała nie mogą wytwarzać kwasów Omega-3, a ryby są ich niezwykle bogatym źródłem, co czyni je niezbędnym elementem zdrowej diety.

Dodatkowo możemy ograniczyć ekspozycję na rtęć poprzez unikanie lub ścisłą selekcję niektórych rodzajów ryb, ponieważ niektóre mają wyższy poziom niż inne.

Ogólnie rzecz biorąc, ryby, które rosną i żyją dłużej, mają wyższy poziom rtęci niż ryby mniejsze. Wynika to z ich dłuższej żywotności, co pozwala im na dłuższy czas ekspozycji. Ponadto większe ryby jedzą mniejsze, więc pochłaniają więcej rtęci, gdy ją spożywają.

Świeży tuńczyk zawiera jedne z najwyższych poziomów rtęci ze wszystkich. Tuńczyk błękitnopłetwy, wielkooki i albacore zawierają 54-58 mcg rtęci na 4 uncje gotowanej ryby. Skipjack i Yellowfin mają nieco niższe poziomy, między 31-49 mcg na 4 uncje. Tymczasem tuńczyk biały albacore w puszkach zachowuje około 40 mcg. Lekki tuńczyk w puszce ma najniższy poziom, tylko 13 mcg, ponieważ zwykle mniejszy, młodszy tuńczyk jest używany w puszce.

Ryby o dużej zawartości rtęci to:

• Włócznik
• Tuńczyk biały albacore w puszkach
• Rekin
• Makrela królewska
• Bonito i tuńczyk żółtopłetwy
• Tilefish – przy 219 mcg rtęci na 4 uncje gotowanej ryby, Tilefish jest jedną z ryb o najwyższej zawartości rtęci na świecie.
• Szczupak północny
• Pomarańczowy szorstki
• Marlin
• Homar
• Makrela hiszpańska
• Tuńczyk błękitnopłetwy, wielkooki i albacore
• Barramundi
• Ling dorsz
• Promień
• Klejnoty

Czy niektóre ryby znajdują się niżej w rtęci?

Jeśli chcesz uzyskać korzyści zdrowotne związane z jedzeniem ryb lub po prostu lubisz jeść owoce morza, możesz wybrać kilka gatunków, które zazwyczaj mają niższy poziom rtęci.

Ryby lub owoce morza o niższej zawartości rtęci to:

• Mniejsze ryby, takie jak anchois i makrela
• Ryby żyjące w rzece, takie jak sumy
• Małczaki

Skorupiaki, takie jak małże, kraby, raki i ostrygi zawierają mniej rtęci niż ich tłuste ryby kuzynki. Jeśli lubisz grubszą rybę przypominającą stek, wybierz flądrę, plamiaka, mintaja, gładzicę, łososia lub barwenę.

Dodatkowo ryby hodowlane mają nieco niższy poziom rtęci niż ryby złowione na wolności, ponieważ są karmione zbożem i soją, która jest tańsza niż mączka rybna i nie zawiera „recyklingu” rtęci (to znaczy rtęć znajdująca się w mięsie mniejszych ryb). Należy jednak pamiętać, że ryby hodowlane nadal żyją w tych samych wodach co ryby dzikie, więc nadal będą wchłaniać rtęć przez skrzela.

Jaka jest optymalna dieta dla Ciebie w oparciu o Twoją genetykę?

Niektórzy ludzie są genetycznie lepiej przystosowani do diety śródziemnomorskiej, która zazwyczaj obejmuje dużo ryb.

Wśród 500 różnych raportów zdrowotnych oferowanych przez test CircleDNA znajduje się kilka wnikliwych raportów dotyczących diety genetycznej i żywienia, które pomogą Ci określić optymalny plan diety na podstawie Twojego DNA.

Chociaż ryby są ważnym składnikiem zdrowej, zbilansowanej diety, równie ważne jest, aby zwracać uwagę na to, ile spożywasz ryb, aby zapobiec wystąpieniu jakichkolwiek chorób lub innych problemów zdrowotnych.

Referencje

1. Podstawowe informacje o rtęci (Agencja Ochrony Środowiska USA) https://www.epa.gov/mercury/basic-information-about-mercury#overview
2. Rtęć zmniejsza sukces reprodukcyjny ptaków i narzuca selekcję:badanie eksperymentalne z narażeniem dorosłych lub dożywotnich u zeberki zeberki (Claire W. Varian-Ramos, John P. Swaddle i Daniel A. Cristol) https://journals.plos .org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0095674