Badania na szczurach są pierwszymi, które odkrywają zmiany w populacjach drobnoustrojów i metabolizmie u niemowląt, gdy matki spożywały słodziki w czasie ciąży.
Nowe badanie analizuje związek między spożywaniem słodzików w czasie ciąży a ryzykiem otyłości u dziecka. Ciężarne szczury karmione stewią lub aspartamem urodziły młode, które miały większe ryzyko otyłości i określonych zmian w mikrobiomie jelitowym. Odkrycia podkreślają znaczenie żywienia matki w czasie ciąży.
Czy sztuczne słodziki mogą zwiększyć ryzyko otyłości nienarodzonego dziecka, a nawet zmienić populację bakterii w jelitach? To pytanie stanowi sedno nowego badania w Frontiers in Nutrition , w którym stwierdzono, że gdy szczurze matki spożywały słodziki podczas ciąży, ich potomstwo miało zwykle wyższy procent tkanki tłuszczowej. Szczenięta szczurów wykazywały również zmiany w zbiorowiskach drobnoustrojów jelitowych, ze wzrostem liczby drobnoustrojów wytwarzających propionian i maślan oraz zmniejszeniem liczby gatunków fermentujących laktozę, co może wyjaśniać przyrost masy ciała. Wyniki sugerują, że dieta matki w czasie ciąży może znacząco wpłynąć na ryzyko otyłości u dzieci.
Wpływ słodzików na potomstwo
Wiele osób używa niskokalorycznych słodzików jako zdrowszej alternatywy dla cukru, ale mogą one mieć nieoczekiwane skutki w czasie ciąży. Chociaż są one w dużej mierze nietoksyczne u dorosłych, wcześniejsze badania sugerują, że spożywanie przez matki w okresie prenatalnym może wpływać na ryzyko otyłości i mikrobiomu u niemowląt. Jednak nikt nie zbadał tego szczegółowo, aby zrozumieć specyficzne zmiany w populacjach drobnoustrojów i ich potencjalny związek z otyłością.
„Wiemy, że dieta matki podczas ciąży odgrywa niezwykle ważną rolę w określaniu, czy ich potomstwo rozwinie pewne choroby w późniejszym życiu” – powiedziała prof. Raylene Reimer z University of Calgary, główny autor badania.
„W tym badaniu byliśmy zainteresowani ustaleniem, w jaki sposób spożywanie niskokalorycznych słodzików podczas ciąży, w szczególności sztucznego słodzika aspartamu lub naturalnej alternatywnej stewii, wpłynęło na bakterie jelitowe i ryzyko otyłości u potomstwa”.
Aby to zbadać, naukowcy karmili ciężarne szczury aspartamem, stewią lub zwykłą wodą. Po urodzeniu szczurów naukowcy zważyli młode szczury i zbadali ich mikrobiomy jelitowe, aby ocenić, jak wpłynęły na nie słodziki.
Minimalny efekt u matek
Co zaskakujące, słodziki miały minimalny wpływ na szczurze matki, ale miały znaczący wpływ na ich potomstwo. Szczenięta urodzone przez matki karmione słodzikiem przybrały na wadze, miały wyższy procent tkanki tłuszczowej i wykazywały kluczowe zmiany w mikrobiomie jelitowym, ze wzrostem drobnoustrojów produkujących propionian i maślan oraz redukcją gatunków fermentujących laktozę. Te zmiany w fermentacji mikrobiologicznej w jelitach mogły spowodować przyrost masy u szczeniąt.
„Chociaż potomstwo nigdy nie spożywało niskokalorycznych słodzików, na ich bakterie jelitowe i ryzyko otyłości miały wpływ słodziki, które ich matki spożywały w czasie ciąży” – powiedział Reimer.
„Odkryliśmy, że określone bakterie i ich enzymy były powiązane z tym, ile przybrało na wadze potomstwo i ile zgromadziło tkanki tłuszczowej”.
Co więc te wyniki oznaczają dla przyszłych matek? Badanie przeprowadzono na szczurach, więc nie ma bezpośredniego zastosowania u ludzi, ale wcześniejsze badania na ludziach wykazały podobny związek między spożywaniem słodzików podczas ciąży a wyższym wskaźnikiem masy ciała niemowląt. Dalsze badania dostarczą jaśniejszych wskazówek dla matek, ale na razie warto pominąć słodziki podczas ciąży.
„Dieta matki w czasie ciąży jest bardzo ważna dla krótko- i długoterminowego zdrowia ich niemowląt” – powiedział Reimer. „Przestrzeganie wytycznych dietetycznych i przestrzeganie zalecanych wytycznych dotyczących przyrostu masy ciała w ciąży to kluczowe kroki do podjęcia”.
Odniesienie:„A Metagenomics Investigation of Intergenerational Effects of Non-nutritive Sweeteners on Gut Microbiome” autorstwa Weilana Wanga, Jodi E. Nettleton, Michaela G. Gänzle i Raylene A. Reimer, 14 stycznia 2022, Frontiers in Nutrition .
DOI:10.3389/fnut.2021.795848
