Nowe badanie przeprowadzone przez Harvard Medical School i Oxford University donosi, że otyłość mogła zastąpić niedowagę jako nowe niedożywienie bezdomnych i że otyłość jest tak samo powszechna wśród bezdomnych, jak i wśród ogólnej populacji. Badanie sugeruje, że dieta i naturalna adaptacja organizmu do głodu to dwie możliwe przyczyny.
Nowe badanie obala mit, że na ogół bezdomni głodują i mają niedowagę. Naukowcy z Harvard Medical School i Oxford University donoszą, że otyłość jest tak samo powszechna wśród bezdomnych, jak i wśród ogólnej populacji. Jednym z powodów, jak sugerują autorzy, może być to, że tania, natychmiast satysfakcjonująca żywność często zawiera wysoki poziom tłuszczu i cukru. Innym powodem może być to, że ciała doświadczające chronicznych niedoborów żywności dostosowują się, przechowując rezerwy tłuszczu.
Badanie to wspiera inne badania, które pokazują, że obecnie najczęstsze występowanie otyłości występuje w grupach o niskich dochodach. Z badania wynika, że chociaż niedowaga jest tradycyjnie kojarzona z bezdomnością, otyłość mogła zastąpić niedowagę jako nowe niedożywienie osób bezdomnych.
Wyniki zostaną opublikowane w Journal of Urban Health .
Naukowcy przeanalizowali dane dotyczące wskaźnika masy ciała (BMI) 5632 bezdomnych mężczyzn i kobiet w Bostonie i odkryli, że prawie jedna trzecia z nich była otyła. Wykorzystali elektroniczną dokumentację medyczną w 80 ośrodkach szpitalnych i schroniskach dla bezdomnych w Bostonie, wykorzystując dane z Boston Health Care for the Homeless Program – jednej z największych zgłoszonych do tej pory populacji dorosłych bezdomnych. Odkryli, że zaledwie 1,6 procent bezdomnych w tej próbie można zaklasyfikować jako „niedowagę”. Chorobliwa otyłość – gdzie ludzie mają od 50 do 100 procent więcej niż ich idealna masa ciała – była trzy razy częstsza, a 5,6 procent bezdomnych dorosłych zostało sklasyfikowanych jako chorobliwie otyłe.
Autorzy badania porównali również BMI bezdomnych dorosłych w USA z 5555 dorosłymi bezdomnymi, korzystając z danych z National Health and Nutrition Examination Survey. Odkryli, że otyłość wśród bezdomnych (32,3 proc.) była prawie tak duża, jak wśród ogółu populacji (33,7 proc.). Jednak bezdomne kobiety miały znacznie wyższy odsetek otyłości (42,8%) niż kobiety bezdomne (35,3%).
Badanie sugeruje, że czynniki związane z bezdomnością, takie jak siedzący tryb życia, brak snu i stres, mogą również przyczyniać się do wysokiej częstości występowania otyłości.
Główna autorka badania, Katherine Koh, która przeprowadziła badania na Uniwersytecie Oksfordzkim, ale obecnie jest studentką medycyny w Harvard Medical School, powiedziała:„Opisany niedawno »paradoks głodu i otyłości«, który opisuje współistnienie głodu i otyłości otyłość u tej samej osoby może pomóc w wyjaśnieniu tych wyników. Wzrost otyłości wśród populacji, które nie mają regularnego dostępu do żywności, został niedawno udokumentowany w krajach rozwijających się i niektórych populacjach o niskich dochodach. Te badania pokazują, że ten paradoks może dotyczyć również osób bezdomnych”. Jednym z powodów może być to, że osoby bezdomne chętniej kupują niedrogie, ubogie w składniki odżywcze, ale wysokokaloryczne produkty spożywcze. Istnieją również zmiany fizjologiczne, które zachodzą w organizmie, gdy przyjmowanie pokarmu jest niespójne.
„Według naszej wiedzy jest to pierwsze badanie, w którym rygorystycznie ocenia się, czy otyłość jest problemem wśród bezdomnych w USA, ponieważ przeprowadzono bardzo niewiele badań w tej dziedzinie” – powiedział współautor Paul Montgomery, profesor interwencji psychospołecznych na Uniwersytet Oksfordzki. „Badanie to podkreśla znaczenie jakości, a także ilości żywności spożywanej przez bezdomnych. W świetle tych ustaleń należy rozważyć interwencje mające na celu zmniejszenie otyłości u osób bezdomnych, takie jak poprawa standardów żywieniowych w schroniskach lub działania edukacyjne w ośrodkach klinicznych”.
Odniesienie:„Paradoks głodu i otyłości:otyłość u bezdomnych” Katherine A. Koh, Jessica S. Hoy, James J. O’Connell i Paul Montgomery, 30 maja 2012 r., Journal of Urban Health .
DOI:10.1007/s11524-012-9708-4
