wodorotlenek amonu

wzór strukturalny
Brak dostępnej formuły strukturalnej
Ogólne
Nazwa	wodorotlenek amonu
Inne nazwy	Roztwór amoniaku, woda, ług, amoniak żrący, amoniak żrący, roztwór amoniaku, spirytus staghorn, amoniak żrący, hydrat amonu
Formuła molekularna	NH4 Och
Numer CAS	1336-21-6
Krótki opis	bezbarwna, gryząca ciecz
Właściwości
Masa molowa	35,1 g mol
Stan materii	ciecz
Gęstość	0,91 g/cm (25%) 0,88 g/cm (32%)
Temperatura topnienia	-57,5 °C (25%) -91,5 °C (32%)
Temperatura wrzenia	37,7 °C (25%) 24,7 °C (32%)
Ciśnienie pary	483 hPa (25%) 837 hPa (32%) (20 °C)
Rozpuszczalność	całkowicie mieszalny z wodą
Instrukcje bezpieczeństwa
Oznakowanie substancji niebezpiecznych na podstawie dyrektywy 67/548/EWG, załącznik I C Żrące N Środowisko niebezpieczne Frazy R i S R:34-50 S:(1/2-)26-36/37/39-45-61
MAK	20 ml m; 14 mg/m
Tam, gdzie jest to możliwe i powszechne, używane są jednostki SI. O ile nie zaznaczono inaczej, podane dane dotyczą standardowych warunków.

Wodorotlenek amonu , także roztwór amoniaku lub woda amoniakalna , w języku laboratoryjnym również tylko z. B. 25% amoniak nazywany jest przede wszystkim fizycznym roztworem amoniaku (NH₃ ) w wodzie (H₂ O), w którym częściowa protoliza zachodzi z wody do amoniaku, a zatem jest zasadowa. Nazwa wodorotlenek amonu sugeruje, że jest to substancja dająca się izolować, ale nie jest to możliwe. Dlatego to oznaczenie nie jest w rzeczywistości całkowicie poprawne, ale nadal jest używane, ponieważ charakteryzuje zachowanie substancji.W najwyższym stężeniu woda amoniakalna ma gęstość 0,880 g/cm3 (=32% ≙ 620 l NH₃ w 1L H₂ O).

Etykieta dodatku do żywności to E 527.

Geneza

Jeśli amoniak (NH₃ ) w wodzie (H₂ O) jest rozpuszczony, cząsteczki amoniaku (które są wbudowane w wodę polimerowego układu wiązań wodorowych i dlatego są fizycznie rozpuszczane) przechwytują poszczególne protony wytwarzane przez autoprotolizę wody:

.

Większość nowo utworzonych cząsteczek reaguje z powrotem, więc większość rozpuszczonego amoniaku pozostaje w postaci NH₃ , a nie jako NH₄ istnieje.

Właściwości

Roztwory wodorotlenku amonu na ogół zawierają znaczną część amoniaku, który fizycznie rozpuszczony, tj. zmieszany z wodą, odparowuje w taki sam sposób jak woda, ze względu na wyższą prężność pary również znacznie szybciej, dlatego stężenie amoniaku w otwartych naczyniach zmniejsza się z czasem. Występuje typowy, ostry, przypominający lukrecję zapach amoniaku. B. analogiczne ze stęż. kwas solny odparowuje, tworząc gęsty biały dym chlorku amonu w niewodnej reakcji kwasowo-zasadowej.

W eksperymentach w niskich temperaturach związek addycyjny (NH₃ H₂ O) można wyizolować, który topi się w temperaturze -77°C. Jednak nie jest to rzeczywisty wodorotlenek amonu, ale raczej kryształy amoniaku z dołączoną wodą.

Instrukcje bezpieczeństwa

Dane na etykiecie w tabeli odnoszą się do stężonego roztworu (=32%), UE określiła następujące klasyfikacje dla innych zakresów stężeń:

Historia

Mówi się, że salmiak był znany starożytnym Egipcjanom i po raz pierwszy postulował go Arrhenius ze względu na jego sukces w opisaniu baz.

Wykorzystanie

Ciekły amoniak jest używany jako środek domowy do czyszczenia powierzchni w gospodarstwie domowym, ale jest również uważany za poufną wskazówkę do odstraszania os. W tym celu w zamkniętych pomieszczeniach do miski wsypuje się niewielką ilość płynu amoniakalnego, osy będą od tej pory unikały pomieszczenia ze względu na zapach. Na zewnątrz budynku weź ręczniki papierowe nasączone amoniakiem i rozłóż je w pobliżu gniazda os.

Zaleca się również stosowanie go do czyszczenia i zwalczania łagodnego lub umiarkowanego wzrostu pleśni na ścianach.

Innym obszarem zastosowania jest zwalczanie szkodników, takich jak rybiki cukrowe.

Niebezpieczeństwa

Roztwory wodorotlenku amonu zawierające więcej niż 10% amoniaku są żrące. Długotrwałe wdychanie może spowodować impotencję, m.in. B. w dymie tytoniowym z papierosów.

Połknięcie wody amoniakalnej powoduje silny ból, nieżyt żołądka, krwawe wymioty, uszkodzenie płuc i głosu, które często prowadzą do zgonu. Atakuje również oczy.

Ponieważ amoniak jest głównym produktem parowania, zagrożenia związane z tą substancją dotyczą również oparów amoniaku.