węglan wapnia

Węglan wapnia (technicznie), także węglan wapnia lub przestarzały węglan wapna , to związek chemiczny o wzorze chemicznym CaCO₃ . Jest to sól wapniowa kwasu węglowego (węglan) i w stanie stałym składa się z sieci jonowej z jonami Ca i CO₃ -jony w stosunku 1:1.

Węglan wapnia jest szeroko rozpowszechniony na ziemi. Występuje w postaci minerałów kalcytu i aragonitu, ale także w kościach i zębach oraz w egzoszkielecie skorupiaków, koralowców, małży, ślimaków i pierwotniaków. Kolejna modyfikacja CaCO₃ to mineralny wateryt, który wytrąca się w postaci mikroskopijnych kryształków, szczególnie z roztworów przesyconych.

Skała Wapień składa się z węglanu wapnia, ale rzadko jest czysty, prawie zawsze jest dolomitowany w różnym stopniu, m.in. H. jest to częściowo mieszany węglan wapnia i magnezu.

Sam węglan wapnia jest słabo rozpuszczalny w czystej wodzie. Wietrzenie wapienia następuje z utworzeniem łatwo rozpuszczalnego wodorowęglanu wapnia Ca(HCO₃ )₂ , poprzez wychwyt jonów wodorowych z kwasów. Zwykle jest to kwas węglowy z dwutlenku węgla, kwas azotowy z nitryfikacji w glebie, a ostatnio kwas siarkowy z zanieczyszczenia powietrza dwutlenkiem siarki). Większość naturalnych złogów węglanu wapnia zawdzięcza swoje powstawanie odwróceniu tego procesu rozpuszczania poprzez usunięcie kwasu węglowego.

Naturalny węglan wapnia

W naturze węglan wapnia tworzy minerały kalcyt i aragonit, a także trzy różne skały węglanu wapnia, które są chemicznie identyczne, ale poza tym różnią się pod wieloma względami:

• Kreda jest drobną, mikrokrystaliczną skałą osadową utworzoną przez osadzanie się kalcytu wytrąconego przez fotosyntetyczne usuwanie kwasu węglowego i muszli aragonitowych małych skamieniałych stworzeń, takich jak kokolity z kokolitofory i muszle komorników (Foraminifera). Kredowe wychodnie i są również wydobywane w wielu miejscach wzdłuż europejskiego pasa kredowego, od Wielkiej Brytanii po Francję i wyspę Rugia w północnych Niemczech. kreda morska na dnie jezior lub w zamulonych zbiornikach jeziornych składa się prawie w całości z wytrąconego kalcytu. (Z drugiej strony techniczna kreda tablicowa jest wykonana głównie z gipsu (siarczanu wapnia).)

• Wapień jest również biogenny, ale bardziej zestalony niż kreda. Powstaje bezpośrednio lub pośrednio ze szczątków organizmów żywych – takich jak ślimaki, małże, koralowce skałotwórcze i gąbki, które wydzielają węglan wapnia do budowy egzoszkieletów lub szkieletów wewnętrznych. Powstaje pośrednio przez fakt, że istoty żywe, zwłaszcza fototrofy, CO₂ przyswajają, a tym samym alkalizują środowisko, prowadząc do wytrącania się węglanu wapnia. Wielkość kryształów węglanu jest pomiędzy kredą a marmurem. Duże złoża wapienia znajdują się we francuskim Orgonie iw Burgbergu w Allgäu (Niemcy). Wapień można również znaleźć w Jurze Szwabskiej i Frankońskiej oraz w Alpach Wapiennych.

• Marmur kalcytowy to grubokrystaliczna, metamorficzna skała powstająca w wyniku rekrystalizacji kredy lub wapienia pod wpływem wysokich temperatur i ciśnień. Duże złoża marmuru można znaleźć w Ameryce Północnej i Europie, na przykład w Austrii w Norwegii czy w Carrarze we Włoszech, ojczyźnie czystej bieli „Statuario”, z której Michał Anioł tworzył swoje rzeźby. Jednak marmur może również składać się z czystego dolomitu, dlatego należy tutaj dokonać rozróżnienia.

Chociaż ponad pięć procent skorupy ziemskiej składa się ze skał węglanu wapnia, tylko kilka złóż nadaje się do wydobywania wypełniaczy. Czystość, biel, grubość i jednorodność to tylko kilka parametrów, które geolodzy rejestrują podczas poszukiwania złóż węglanu wapnia na całym świecie.

Kalcyt, aragonit, Alpy wapienne, mydło wapienne, wapień, osady wapienne, kamień, obieg węgla, tadelakt, stalaktyt, twardość wody

Źródła

1. ↑ Karta charakterystyki (Merck)