Coraz więcej dowodów skupia uwagę na zagrożeniach stwarzanych przez niezliczone chemikalia w naszej żywności. Chociaż pewność co do dokładnego wpływu tych chemikaliów jest dość daleka, to, co wiemy, wskazuje, że między innymi chemiczny koktajl barwników, konserwantów i wzmacniaczy smaku może mieć negatywny wpływ na nasze umysły i ciała.
Kiedy wgryzamy się w soczysty kawałek ciasta czekoladowego, popijamy waniliową latte lub wysyłamy dzieci do szkoły z kanapką z salami, nie patrzymy zbyt daleko poza smak spożywanego przez nas jedzenia.
Jasne, że ciasto ma mnóstwo cukru – ale inaczej nie smakowałoby dobrze; latte zawsze lepiej smakuje z mlekiem pełnotłustym; i cóż, dzieci po prostu uwielbiają salami.
Ale kiedy jemy te pokarmy lub dostarczamy je dzieciom, narażamy się również na szereg chemikaliów, które przenikają do naszego zaopatrzenia w żywność.
Ciasto czekoladowe może zawierać sztuczne barwniki wraz z kakao, aby nadać mu piękny brązowy kolor, a także być może środek konserwujący w lodzie lub śmietanie, a nawet w samym ciastku.
Waniliowa latte najprawdopodobniej będzie zawierała w syropie konserwant benzoesanowy, a także barwniki, nie wspominając o sztucznych aromatach.
Salami na ogół nie ma barwników, ale dzieci będą zajadać się konserwantami azotanowymi i azotynowymi (nie wspominając o wysokiej zawartości tłuszczu).
Teraz te chemikalia służą swojemu celowi – są po to, aby jedzenie było bardziej atrakcyjne dla nas (i dla naszych dzieci). Są zaprojektowane tak, aby przyciągały wzrok (kolory), trwały (konserwanty), świetnie smakowały (smaki i wzmacniacze smaku) lub miały niewiele kalorii (sztuczne słodziki).
Ale badania zaczynają budzić pytania dotyczące długoterminowego wpływu tych chemikaliów, szczególnie na dzieci.
Badanie Southampton
Zainteresowanie opinii publicznej sztucznymi dodatkami do żywności wysunęło się na pierwszy plan w 2007 r. wraz z opublikowaniem tak zwanego badania Southampton.
Wyniki tego badania wykazały niekorzystne skutki mieszanki sztucznych barwników i jednego środka konserwującego (wszystkie są dozwolone w Australii) dla grupy dzieci w wieku od trzech do czterech lat i od ośmiu do dziewięciu lat.
Te dzieci zostały specjalnie wybrane, ponieważ reprezentowały „normalną” populację. Nie były to dzieci, u których zdiagnozowano ADHD – były to po prostu dzieci, które można znaleźć w codziennej klasie.
Wyniki badania Southampton wykazały wpływ na uwagę i aktywność tych dzieci po spożyciu mieszanek dodatków.
Chociaż badanie Southampton jest krytykowane z wielu powodów, pozostaje jednym z niewielu badań, w których zbadano wpływ mieszanek dodatków na uwagę i zachowanie u dzieci bez diagnozy psychologicznej.
Chociaż cytowany jako wada, główny autor badania, profesor Jim Stevenson, zauważył, że patrzenie na mieszaninę dodatków jest ważne, ponieważ naśladuje ona konsumpcję tych chemikaliów przez dzieci w prawdziwym życiu.
Niewiele dzieci spożywałoby tylko jeden barwnik lub tylko konserwant. Raczej ze względu na rozpowszechnienie tych chemikaliów w naszej żywności, a zwłaszcza w żywności przeznaczonej dla dzieci, spożywanie „koktajlu chemikaliów” jest w rzeczywistości normą.
Przegląd dozwolonych sztucznych barwników w Stanach Zjednoczonych niedawno wykazał, że ze względów toksykologicznych barwniki spożywcze nie powinny być uważane za bezpieczne.
Rozważania te obejmowały rakotwórczość barwników, reakcje nadwrażliwości i efekty behawioralne. Przegląd zakończył się zaleceniem, aby producenci dobrowolnie zastępowali sztuczne barwniki naturalnymi alternatywami.
Następstwa
Na podstawie badania z Southampton Europejska Agencja Standardów Żywności (EFSA) ustanowiła nowe prawo dotyczące etykietowania, z dwuletnim okresem wprowadzania.
Od lipca 2010 r. każda żywność zawierająca którykolwiek z barwników spożywczych badanych w badaniu Southampton sprzedawana w Unii Europejskiej musi zawierać etykietę z informacją „może mieć negatywny wpływ na uwagę i aktywność dzieci”.
Obejmuje to towary importowane z innych krajów.
Podczas gdy większość uwagi opinii publicznej skupia się na sztucznych barwnikach, inne badania zaczynają przyglądać się innym chemikaliom, które dodajemy do naszej żywności.
Na przykład badanie przeprowadzone w 2009 r. przez włoskich naukowców wykazało, że dwie chemikalia spożywcze – szeroko stosowany konserwujący galusan propylu i dodatek stosowany w celu zapobiegania odbarwieniu skorupiaków – mają właściwości naśladujące estrogen.
Doszli do wniosku, że te substancje chemiczne mogą w rzeczywistości wchodzić w interakcje z ludzkimi hormonami i zmieniać je.
Chociaż dalsze badania nie zostały jeszcze przeprowadzone na modelu zwierzęcym, skład tych chemikaliów sugeruje możliwość powodowania problemów reprodukcyjnych u zwierząt i potencjalnie u ludzi.
Aby być uczciwym wobec przemysłu spożywczego, a nawet współczesnego konsumenta, jury wciąż nie ocenia wpływu tych chemikaliów na nasz biologiczny makijaż.
Istnieje wiele badań, które wciąż wymagają ukończenia, na temat wpływu dodatków pod względem ich rakotwórczości, nadwrażliwości i skutków behawioralnych, zwłaszcza w odniesieniu do ich długotrwałego spożycia.
Jednak coraz więcej badań sugeruje, że te chemikalia mogą być szkodliwe dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia.
Chociaż powszechnie zatwierdzono do stosowania w naszej żywności, istnieje niewiele aktualnych badań potwierdzających bezpieczeństwo ich długotrwałego stosowania na „ludzkich wskaźnikach”, takich jak uwaga, nastrój lub zachowanie.
