Stearoilo-2-mleczan sodu

wzór strukturalny
Brak dostępnej formuły strukturalnej
Ogólne
Nazwa Stearoilo-2-mleczan sodu
Inne nazwy

E481

Formuła molekularna C24 H44 O6 nie dotyczy; C21 H39 O4 nie dotyczy; C19 H35 O4 Na (główne komponenty)
Numer CAS 25383-99-7
Krótki opis Biały lub lekko żółtawy proszek lub kruche ciało stałe o charakterystycznym zapachu
Właściwości
Masa molowa 451,60 g/mol
Stan materii naprawiono
Gęstość 1,03 g/cm3
Temperatura topnienia 49°C
Rozpuszczalność

Dobry w etanolu, nie w wodzie

Instrukcje bezpieczeństwa
Oznakowanie substancji niebezpiecznych
Brak symboli zagrożenia
Frazy R i S R:brak fraz ryzyka
S:brak fraz S
Tam, gdzie jest to możliwe i powszechne, używane są jednostki SI. O ile nie zaznaczono inaczej, podane dane dotyczą standardowych warunków.

Stearoilo-2-mleczan sodu to sól sodowa kwasu stearoilomlekowego (mleczanu), która jest mieszaniną substancji składających się z kilku składników z dużą liczbą produktów ubocznych.

Produkcja

Substancja nie występuje naturalnie. Powstaje w kilku etapach w reakcjach chemicznych kwasu stearynowego, mlekowego i polimlekowego (kwasu stearoilomlekowego) ze związkami wapnia. Można stosować kwasy tłuszczowe pochodzenia zwierzęcego (mlekowy i polimlekowy).

Wykorzystanie

Stearoilo-2-laktylan sodu jest emulgatorem i stabilizatorem. Jest stosowany głównie w przemyśle spożywczym jako środek do przetwarzania mąki i do stabilizacji produktów mlecznych. Interakcja

  • z glutenem służy do poprawy właściwości wypiekowych mąki,
  • ze skrobią, jej zdolność wiązania wody jest dłużej zachowana, dzięki czemu wypieki pozostają dłużej „świeże” i wreszcie zapewnia
  • z białkami mleka dla lepszego tworzenia piany.

W żywności niestabilna substancja rozkłada się na składniki. Jest uważany za nieszkodliwy.

Jest zatwierdzony w UE jako dodatek do żywności (E 481) do niektórych produktów spożywczych (w tym deserów, likierów, różnych wypieków) z maksymalnymi limitami ilościowymi od trzech do ośmiu gramów na kilogram.

  • Stearoilo-2-mleczan wapnia (E482)

Źródła i odniesienia

  • Monografia Wspólnego Komitetu Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) (PDF, 132 kB)
  1. ↑ Arkusz danych w ScienceLab
  2. https://www.heko.ch/toxin/01948b937012ee82f/505781967a0ee4a01/index.html